Kerstgroet

Deze periode wordt voornamelijk gebruikt door allerlei instellingen en forums om hun medewerkers en belangstellenden te bedanken voor hun inzet het afgelopen jaar en om te vragen daar het komend jaar mee door te gaan. Voor de VHL Natuur blog is dit niet anders. Dus bij deze namens de gehele VHL Natuur Crew en het bestuur van de studievereniging LaarX:

Een prettige kerst en een gelukkig en voorspoedig 2011

Dank voor jullie inzet en graag zien we van jullie het komend jaar ook weer de foto’s en verhalen over de leuke, spannende, ongewone en opmerkelijke dingen op het Landgoed Larenstein op de mail verschijnen.

De koude dagen voor kerst

In alle kerstverhalen zijn het altijd de straatjochies die het moeilijk hebben. Dat komt natuurlijk gewoon door een slechte voorbereiding.
In de natuur is het allemaal veel beter geregeld. Sommige dieren zien de koude winterperiode al lang van te voren aankomen en kruipen weg onder een boomstronk om te genieten van een paar welverdiende maanden winterslaap. Weer andere dieren leggen een wintervoorraad aan en bouwen een warme schuilplaats voor de koude nachten. En dan zijn er nog de slimme dieren. Een goed voorbeeld hier van is deze Goudvink (Pyrrhula pyrruhla). Wordt het te koud in de bossen? Dan gaan we toch naar de stad! Daar wonen de slordige mensen die altijd wel wat voedsel laten slingeren of lekkere zaadbollen ophangen. Wie niet sterk is moet slim zijn.
Zo Oliver Twist en Kruimeltje jullie kunnen nog een hoop leren van de dieren!

Vogelpoten in de sneeuw

De sneeuw is inmiddels weer enigsinds gesmolten maar om het af te leren hebben we voor jullie toch nog een klein sneeuw onderwerpje.
Sneeuw heeft naast het feit dat het erg koud is en je er leuk sneeuwballen van kunt maken ook de leuke eigenschap dat sporen er goed in blijven staan. De politie maakt hier al jaren lang dankbaar gebruik van, maar voor natuurbeheerders kan het ook heel nuttig zijn. Zo kunnen sporen verborgen levende diersoorten (als steenmarters) verraden. Door de sporen vervolgens te volgen kunnen schuilplaatsen ontdekt worden en kunnen deze eventueel effectiever beschermd worden. Ook helpen pootafdrukken bij het bepalen van gedragspatronen.
Helaas geen steenmarter afdrukken maar deze reigerpoten zijn ook leuk. We kunnen er van uitgaan dat het hier een blauwe reiger betreft omdat dit de enige reigersoort is die tot nu toe op het terrein is aangetroffen. Wil je meer weten over de vogels op het landgoed? Houd dan op de landgoed pagina van LaarX in de gaten. Hier verschijnt binnenkort de vogellijst van landgoed Larenstein!
Voor de spoorzoekers onder ons is het wachten op de volgende sneeuwbui. Wie weet wat we dan allemaal zullen ontdekken…

Lesgeven in de sneeuw

Nee geen skiles natuurlijk! Maar heel toepasselijk een les winterkenmerken met besneeuwde omlijsting. Tijdens deze lessen winterkenmerken leren leerlingen van het Helicon en Hogeschool Van Hall Larenstein inheemse en uitheemse bomen en struiken herkennen in hun winterse verschijningsvorm.

De lessen geven de studenten niet alleen plantenkennis, ze leren de deelnemers ook dat het soms niet meevalt te functioneren in een winters klimaat en dat bij het plannen van werkzaamheden in deze periode dus rekening gehouden dient te worden met het weer. Iets om over na te denken tijdens deze winterse lessen……

Foto: Helen Tromper

Een deken voor een mammoet

Mamoetblad wel te verstaan. Niet het wolharige gevaarte dat je zo vaak op schoolprenten afgeslacht ziet worden door hongerige oermensen in berenvel, maar een reuzerabarber afkomstig uit Brazilië en Chili. Dit mamoetblad (Gunnera manicata) komt van oorsprong voor in bergmoerassen in Brazilië en is in Nederland als tuinplant ingevoerd als versiering van vijvers. De plant is weliswaar bestand tegen temperaturen van -20 C ˚ maar wordt wel graag voor de winter toegedekt. Zoals te zien is word dit gedaan met behulp van bladafval dat in de omliggende demonstratietuin is verzameld. In tegenstelling tot zijn wolharige naamgenoot is deze plant dus alleen winterhard met wat bescherming.

Wintertaferelen

Op een winterse dag omstreeks 1608 moet het vreeslijk gesneeuwd hebben. Rond deze tijd heeft de bekende Nederlandse schilder Hendrick Avercamp een van de meest Nederlandse taferelen die je je maar voor kunt stellen geschilderd. Mensen die warm ingepakt schaatsen over een bevroren sloot. Heren in pofbroeken die colf spelen en een koek en zopie tent aan de rand waar mensen warme erwtensoep kopen.
Dit schilderij is voor mij de ultieme weergave van ijspret in Nederland. Het mooie er aan is dat dit gebruik van de buitenruimte kennelijk tijdloos is. De enige verschillen die ik heb kunnen ontdekken tussen het schilderij en de huidige wereld zijn de kleding en de huizen. Tegenwoordig draagt geen mens meer pofbroeken maar geschaatst word er nog steeds.
Op het Landgoed is het jammer genoeg nog niet zo ver dat we kunnen schaatsen. De ijslaag heeft hier op het moment nauwelijks een dikte van 2 cm en is dus niet draagkrachtig genoeg voor de stevig gebouwde Larenstein studenten. Hoewel schaatsen er nog niet in zit is de omgeving buiten door de recente sneeuwval getransformeerd in een plaatje uit een of andere kerstfilm.
Geniet van het mooie sneeuwdek nu het nog kan want de verwachting is dat het binnenkort weer gaat dooien!

Een krans voor de EHS

Als reactie op de huidige kabinetsplannen is vandaag een krans gelegd voor het graf van de ecologische hoofdstructuur.
Dit graf is neergelegd door een groep studenten tijdens het natuurfestival "samen voor natuur" waar mensen uit het groene werkveld en studenten de kans hebben kennis uit te wisselen en te netwerken. Op deze manier kunnen creatieve ideeën ontstaan waardoor oplossingen gevonden kunnen worden voor problemen zoals het verdwijnen van de EHS. Natuur in Nederland is een waardevol iets waarin geïnvesteerd moet worden om er voor te zorgen dat ook de toekomstige gebruikers van de buitenruimte er gebruik van kunnen maken. Natuur is niet alleen belangrijk voor dieren en planten, maar ook voor mensen. Een betere volksgezondheid door een mooie groene omgeving waarin kan worden gerecreeërd en een kwalitatief betere zorg voor ouderen door een natuurlijke omgeving in de buurt zijn slechts enkele voorbeelden van de indirecte maar zeer hoge waarde van de natuur in Nederland. De EHS zorgt voor de aaneensluiting van verschillende natuurgebieden en waarborgt daarmee de biodiversiteit en de robuustheid van het natuurlijk systeem in Nederland. Zonder deze EHS verdwijnen soorten uit Nederland en word de biodiversiteit in ons land dus bedreigd. Door de verlaging van de biodiversiteit worden natuurlijke systemen in Nederland kwetsbaarder. Het motto van het natuurfestival samen voor natuur is; Natuur voor mensen, mensen voor natuur. Zie het verdwijnen van de EHS in het licht van dit motto en trek je eigen conclusie.

Teken dan hier de petitie voor de natuur

Het VHL natuur team

Een heikel moment!

In de natuur is het levens gevaarlijk om op een ondoordacht moment je pantser af te gooien. Dieren die moeten vervellen doen dit dan ook het liefst op een rustig moment op een beschutte plek. Sommige laten hun vervelling in een keer los (denk aan spinnen en slangen) terwijl andere dieren er voor kiezen in delen te vervellen. Zo ook deze pissebed.
Wij stoorde het dier terwijl hij bezig was het voorste gedeelte van zijn lichaam van zijn vervelling te ontdoen. Het witte gedeelte van het schild heeft al losgelaten en onder de oude vervelling is het nieuwe rugschild al zichtbaar. In twee delen vervellen heeft als nadeel dat je als pissebed twee maal kwetsbaar bent tijdens een vervellingproces omdat je met een half verveld hoofd of achterlichaam moeilijk weg kunt rennen. De poten vervellen namelijk ook mee en zijn tijdens het proces een stuk minder beweeglijk dan normaal.
Het voordeel is wel weer dat je de energie die nodig is voor het aanmaken van een nieuw pantser in twee etappes kunt verzamelen. Ook duurt in twee delen vervellen minder lang dan één hele grote vervelling en is het vaak makkelijker voor het dier. Toch blijft een vervelling een heikel moment!

Het Landgoed Winterklaar

Voor het voortbestaan van de verschillende vegetaties op Landgoed Larenstein is onderhoud van cruciaal belang. Bij dit onderhoud hoort natuurlijk ook het “winterklaar”maken van de tuin. Maar met 17 Ha aan Landgoed komt er wel wat meer bij kijken dan alleen wat harken en schoffelen!
Winterklaar maken houd hier vooral in; maaien, maaien en nog eens maaien. Het maaien gebeurt voor het grootste gedeelte met behulp van een trekkertje. Waar dit niet kan moeten de stoere tuinmannen met de bosmaaier aan de slag. Het gemaaide gras word vervolgens met de hand opgeladen en afgevoerd naar een van de composthopen op het terrein waar het een prima overwinteringplaats bied voor amfibieën, kleine zoogdieren en insecten. Het bladafval uit de demonstratietuin word op andere hopen gecomposteerd dan het gras uit de graslandjes. Dit word gedaan om te voorkomen dat exoten uit het T&L gedeelte van de tuin bijzondere soorten uit de heemtuin verdringen.
Dit maaien en afvoeren zorgt er voor dat de biomassa die de graslanden en rietlanden in het groeiseizoen hebben opgebouwd word verwijderd. Zo blijven de graslanden arm en kan zich geen strooisellaag vormen die bijzondere planten kan verdrukken of invloed kan hebben op de kwaliteit van het grondwater. Wel een beetje jammer van alle mooie blaadjes natuurlijk…….

Holle knots

In het Vijverbos is het de laatste weken iedere keer weer raak. Als paddenstoelenliefhebber kun je je geluk niet op, zo veel nieuwe soorten, en het aanbod verschilt per dag! Inmiddels word er hard gewerkt aan een complete lijst met paddenstoelen van het landgoed zoals die ook al bestaat voor de planten en mossen, en tijdens de zoektochten kom je steeds weer nieuwe dingen tegen. Zo vond André voor ons deze Pijpknotszwam (Macrotyphula fistulosa). De paddenstoel is met zijn zeker 10 cm lengte toch niet heel klein, maar zo goed gecamoufleerd dat zij totaal niet opvalt vanaf het pad.
De Pijpknotszwam dankt zijn naam aan het feit dat zijn vruchtlichaam volledig hol is. Ze word gevonden in loofbossen op onder en bovengronds dood hout, en is in Nederland vrij algemeen.

Als ze me missen, dan ben ik...

Vissen! Op Landgoed Larenstein komt onder andere de snoek voor. Deze torpedovormige roofvis Komt voor op verschillende plekken op het landgoed maar is hier niet van nature aanwezig. Helaas is deze uitzetactie niet door de school gepland maar door iemand die graag snoeken op het terrein ziet. Dit heeft als gevolg dat we te veel snoeken op een beperkt oppervlak hebben. De snoeken concurreren hard met elkaar en dat is ook aan sommige dieren te zien, deze snoek had een flinke wond aan de flank. Mark Kleyheeg, hier op de foto probeert de aantallen snoeken naar een wat gezonder getal te brengen door de dieren te vangen en in presikhaaf uit te zetten. Hier is veel meer ruimte en kan deze snoek wel een territorium hebben zonder te worden beschadigd.

Open dag Mega-blog!

Tijdens de open dag van Hogeschool Van Hall Larenstein komen er gemiddeld zo'n 400 bezoekers. Een groot deel daarvan gaat mee met de rondleiding over het landgoed of nemen zelf een kijkje. Dan is er natuurlijk van alles te zien! Bijna iedereen heeft wel een camera of een telefoon met camera en kan zo een foto maken. Die foto's kunnen ze naar ons opsturen en plaatsen wij hieronder!

Een bijzonder duo

Zo af en toe vinden wij als blogredactie een soort die wij absoluut niet kennen. Gelukkig weet Andre Hertog dan vaak meteen over welke soort we praten en kunnen wij er weer een blogje over schrijven. Totdat we een zwart knotsvormig paddenstoeltjes tegenkwamen. Na een zoektocht van Andre bleek dit de Zwarte truffelknotszwam (Cordyceps ophioglossoides) te zijn. Je kan deze paddenstoel onderscheiden van Ruige aardtongen (Trichoglossum hirsutum) door zijn geelachtige wortel. Het leuke van deze paddenstoel is dat ze parasiteert. Zijn familielid de Rupsendoder (Cordyceps militaris) parasiteert op rupsen en poppen, de Zwarte truffelknotszwam parasiteert op truffels.Dat betekende dus dat er onder deze zwammen truffels verborgen moesten zitten. Om dit te onderzoeken hebben we de schop in de grond gestoken en ja hoor, een truffel. Deze truffel bleek de Stekelige hertentruffel (Elaphomyces muricatus) te zijn. Deze truffel komt voor op de wortels van beukenbomen, en dat klopt goed met de plek waar wij hem vonden. Je herkent de Stekelige hertentruffel aan zijn met stekeltjes bezette schilletje. Ze zijn echter moeilijk te vinden omdat ze onder de grond leven.
Op de bovenste foto is de Zwarte truffelknotszwam afgebeeld, de onderste foto is de Stekelige hertentruffel die we er onder vonden.





Tekst: Robin Kraaij

Foto in situ: Jorrit Geerlinks

Overige Foto's: Robin Kraaij

Determinatie: Andre Hertog

De vliegenzwam

Iedereen is ooit jong geweest, en de allereerste paddenstoel waar je van hoorde was ongetwijfeld de paddenstoel rood met witte stippen, waar een kabouter op zat te wippen. Dit was de vliegenzwam (Amanita muscaria). Ook deze erg bekende paddenstoel is veelvuldig te vinden op het landgoed. De vliegenzwam is vooral te vinden in berkenopstanden maar ook in beukenbossen loop je kans deze mooie paddenstoel tegen het lijf te lopen. De paddenstoel is giftig, vroeger gebruikte men de vliegenzwam om in contact te komen met de geestenwereld (lees: bad trip). Tegenwoordig wordt hij vooral gebruikt om te verdoven en tegen hersenziekten. Neem echter nooit te veel, bij grote dosis is de vliegenzwam dodelijk.

Foto: Helen Tromper
Tekst: Robin Kraaij

Pseudoschorpioen gevonden

Op Landgoed Larenstein kun je veel rare dieren vinden zoals eerder de Drommedarisluis. Ook dit keer vonden we weer een speciale diersoort. Dit monster is een Pseudoschorpioen (Pseudoscorpiones), hij is wel 3 millimeter groot en daarmee zit hij nog boven de gemiddelde lengte van zijn familie. De grootste soort uit deze familie wordt net geen centimeter lang. Pseudoschorpioenen hebben net als echte schorpioenen 2 scharen, maar aan deze scharen zijn gifklieren gekoppeld. Dit zorgt ervoor dat prooi verlamd wordt en daarna door het gif van binnen wordt verteerd. Dit soepje wordt vervolgens weer opgegeten door de Pseudoschorpioen. Omdat de gifklieren al in de scharen zitten, is er geen staart nodig en hebben deze kleine beestjes een stomp achterste. Een Pseudoschorpioen die wil reizen gebruikt een groot insect, hij grijpt zich met zijn scharen vast aan dit dier en wacht af tot het weg vliegt of loopt. Zo kun je je ook als klein diertje snel verspreiden over een groot gebied! Wil je ook bewegende beelden van de Pseudoschorpioen zien, klik dan hier.

Foto en Filmpje: Joline Middelberg

Tekst: Robin Kraaij

Spitskopje gesnapt

Deze sprinkhaan heb je vast wel een keer gehoord maar waarschijnlijk nog nooit zo goed gezien. Dit is het zuidelijk spitskopje( Conocephalus discolor). Deze sprinkhaan is in Nederland zeldzaam en komt voor in natte vegetaties en kruidenrijke bermen. Zoals de nam al suggereert kan het zuidelijk spitkopje vooral gevonden worden in de zuidelijke delen van Nederland. De sprinkhaan is echter bezig aan een opmars naar het noorden en word tegenwoordig soms zelfs aangetroffen ter hoogte van Utrecht. Op het filmpje is goed te zien dat het zuidelijk spitskopje zijn geluid maakt door met zijn vleugels over zijn lichaam heen en weer te bewegen. Het groepje van de sprinkhaan is soortspecifiek en word gebruikt om sprinkhanen van een ander geslacht aan te trekken. Omdat dit groepje kenmerkend is voor een bepaalde sprinkhanen soort kun je het gebruiken om de sprinkhanen op naam te brengen net als dit met vogels kan.

Herontdekking

Op ontdekkingstocht door de natuur kom je soms oog in oog te staan met de meest bijzondere dieren in veel verschillende verschijningsvormen. Een van die spannende dieren die je op Landgoed Larenstein regelmatig tegenkomt is de bruine kikker (Rana temporaria).
De eerste blog die ooit geschreven is voor VHL Natuur ging over deze diersoort. We waren toen geweldig opgewonden omdat we een zeldzame albino variant hadden gevonden. Het betrof hier een juveniel exemplaar van ongeveer een jaar oud wat het geheel nog bijzonderder maakte omdat de meeste albino kikkers te veel opvallen en niet langer leven dan een aantal maanden.
Onze verbazing was dan ook zeer groot toen we een aantal dagen geleden tijdens een wandeling weer een albino kikker tegen kwamen! Dit keer echter geen juveniel exemplaar maar een gezond volwassen mannetje!
Als je zo iets bijzonders twee keer achter elkaar ontdekt ga je je toch afvragen of het hier twee keer de zelfde kikker betreft of niet. Of het echt het zelfde dier is zal moeilijk vast te stellen zijn. Maar met een dergelijk zeldzame verschijningsvorm is de kans wel groot dat het hier om een herontdekking gaat.

Tekst: Tim van Leeuwen
Foto: Joline Middelberg

Een bijzonder herfstboeket

Mogelijk is het de trouwe lezers van deze blog opgevallen. De herfst is de tijd van de paddenstoelen! We proberen niet alleen maar over paddenstoelen te schrijven maar soms kom je taferelen tegen die zo bijzonder zijn dat je er wel over moet schrijven. Zo ook deze foto gemaakt door onze tuinchef Alfons van Bussel.
Het is een foto van het zaagvlak van een beukenstomp in het vijverbos. Op de stomp zijn diverse paddenstoelen op te zien: gewoon elfenbankje (Trametes versicolor), ruig elfenbankje (Trametes hirsuta), fopelfenbankje (Lenzites betulinus), en wie goed zoekt vindt ook nog paarse knoopzwam (Ascocoryne sarcoides) en geweizwam (Xylaria hypoxylon). Samen de afgevallen bladeren zondermeer een fraai herfsttafereeltje ook omdat zo veel verschillende paddenstoelen zo dicht op elkaar vinden is redelijk uniek is. Dit geeft maar weer eens aan hoe uniek en soortenrijk Landgoed Larenstein wel niet is!

Foto: Alfons van Bussel
Tekst: Tim van Leeuwen en André Hertog

Parasitaire vlaggen

Als je langs een elzenboom loopt maak je kans een zeldzame paddenstoel tegen te komen die ongeveer op ooghoogte hangt.
De bruine snottebel op deze foto is een elzenvlag (Taphrina amentorum) en behoort tot de familie van de zakjeszwammen (Ascomicetes) tot deze grote familie behoort ook de eerder op deze blog verschenen grote oranje bekerzwam (Aleuria aurantia) en het beruchte parasitaire zwammetje echt moederkoren (Claviceps purpurea). Er komen in Nederland ongeveer 22 soorten Taphrina voor waarvan er 12 zeldzaam zijn. Alle schimmels uit deze genus zijn parasitair op bomen. Voorbeelden hiervan zijn de berkenheksenbezem (Taphrina betulina) en het narrentasje (Taphrina pruni ).
De elzenvlag is niet altijd deze vies bruine kleur. Aan het begin is het vruchtlichaam groen van kleur net als de jonge elzenprop. Naarmate de zwam rijpt word de kleur roder tot er een vuur rode tong uit de elzenprop steekt! De rijpe exemplaren zijn bruin van kleur net als de rijpe elzenproppen.

Sierlijk waterleven

Als je aan interessant waterleven denkt zullen er waarschijnlijk beelden van spectaculaire koraalriffen en grote scholen gekleurde vissen door je gedachten zweven. Maar ook op het eerste gezicht minder interessante onderwaterorganismen kunnen bij nader inzien fascinerende geheimen prijs geven. Een dergelijke groep zijn de sieralgen (desmidiaceeën). Deze eencellige micro-organismen zijn de reuzen onder de eencelligen met enkele van de grotere exemplaren die een lengte kunnen bereiken van rond 1000 µm (1 millimeter). De kleine algen dienen als voedsel voor de "grote grazers" (amoebe, roeipootkreeftjes en watervlooien) die met miljoenen rond krioelen in onze zoete stilstaande wateren. Naast een heerlijk snackje voor een van de kleine kreeftjes zijn sieralgen ook heel nuttig voor natuurbeschermers. Sieralgen kunnen je veel vertellen over de kwaliteit van wateren en kunnen dus een belangrijke sleutel zijn in het bepalen van de kwaliteit van de natte ecosystemen in een natuurgebied. Dit is ook gedaan voor de grote heemtuinvijver op dit Landgoed. Hier is tijdens de reünie van de NJN op 18-09-2010 een watermonster genomen en geanalyseerd. De algemene indruk van de analyse wijst in de richting van een mesotroof/ zwak zuur milieu. Verder krijgt de heemtuinvijver natuurwaarde 6 (systematiek van Coesel). Tussen de 25 verschillende soorten die tijdens deze snelle analyse zijn gevonden zaten twee bijzondere gevallen. De eerste bijzonderheid bedraagt een sieralg met de naam Actinotaenium inconspicuum. Deze sieralg is in Nederland vrij zeldzaam en er kan dus gesteld worden dat ook op het gebied van sieralgen Landgoed Larenstein een pareltje is. Wat de vijver alleen maar bijzonderder maakt is de ontdekking van Staurastrum bohlinianum (foto). Volgens de Nederlandse expert op het gebied van sieralgen, Koos Meesters, die de inventarisatie uitvoerde is dit slechts de tweede keer dat deze soort in Nederland is waargenomen! Een bijzondere vondst dus.
Denk dus volgende keer bij het sierlijke waterleven niet alleen aan macroflora en fauna maar ook aan microflora en fauna. En kijk vooral ook op desmids.nl om alles te weten te komen over sieralgen en Nederlands sieralgen onderzoek.

Tekst Tim van Leeuwen foto's met dank aan Koos Meester

Kleverig zijde

Als vlieg ben je je leven niet zeker op dit landgoed. Niet alleen studenten en kantine personeel hebben een hekel aan je, je loopt ook nog eens de kans te worden verorbert door een van de vele spinnen die buiten op het Landgoed wonen.
Deze sluipmoordenaars komen in alle soorten en maten voor op Landgoed Larenstein en het is fascinerend om te ontdekken hoeveel verschillende moordtechnieken spinnen in de loop van de evolutie hebben ontwikkeld.
Allereerst zijn daar de meesteressen van het kleverige zijde. Met behulp van hun spintepels produceren deze spinnen een zeer sterk en zeer kleverig vangnet. De draden van dit net bestaan uit eiwitten die al vloeistof uit de spintepel komen en vervolgens veranderen in een zeer sterke draad. Voor het maken van een web zijn verschillende soorten draden nodig. De spin produceert deze draden met behulp van verschillende spintepels. Het mooiste voorbeeld van een degelijke spin is deze wespspin (Argiope bruennichi)die je in Nederland vooral vind op de iets nattere terreinen. Op Landgoed Larenstein kun je deze spin tegen komen op en langs de blauwgraslandjes.

Vogeltrek over het Landgoed

Het moge wel duidelijk zijn dat de herfst weer is begonnen. Bladeren vallen weer van de bomen en kastanjes en vlierbessen beginnen te rijpen. Ook aan je thermometer is afgelezen dat de herfst in aantocht is. De eerste nachtvorst is al geweest, tijd om je warmer aan te kleden dus. Of om weg te trekken, zoals deze ganzen doen. Op zich niet echt opmerkelijk want ganzen doen dit ieder jaar, maar dit jaar is de ganzentrek vroeger van start gegaan dan ooit! Dat de vogeltrek dit jaar vroeger is begonnen dan ooit komt waarschijnlijk door een combinatie van een aantal meteorologische factoren. Een combinatie van fikse nachtvorst in de broedgebieden en een gunstige wind zouden mogelijke veroorzakers kunnen zijn van de extreem vroege vogeltrek, maar naar de precieze oorzaak blijft het gissen. Wat de oorzaak ook mag zijn, het levert in ieder geval mooie plaatjes op van grote groepen ganzen die over het landgoed vliegen. Wil je meer weten over vogels en vogeltrek? Kijk eens op de site van SOVON

Atalanta

Er zijn een paar vlindersoorten die je hopelijk al meekrijgt in je jeugd. De dagpauwoog bijvoorbeeld, de citroenvlinder, blauwtjes, de kleine vos, misschien een koninginnenpage en zeer waarschijnlijk de atalanta. Deze laatste wordt ook wel de admiraalvlinder genoemd en komt veel voor in ons land. Maar het blijft niet bij Nederland en dat maakt hem bijzonder. Vrijwel heel Europa kan van deze fladderaar genieten, het is namelijk een trekvlinder. Hij overwintert in Zuid-Europa en trekt in het voorjaar weer naar het noorden. Soms zelf over de Pyreneeën! Zelfs tot in Azië en Noord-Amerika is deze vlinder te vinden.
Op de foto is de atalanta te zien terwijl hij geniet van een slokje Verbena. Een plant die voor ons bijzonder bitter smaakt. Deze plant is op dit moment vooral in vele tuinen te bewonderen. Ook hier op het Larensteinse landgoed, waar de foto gemaakt is door Roel de Greeff, is de plant veel te vinden.

Foto: Atalanta, door Roel de Greeff, 30-10-2010

Nieuwe peilbuis bij de beeldmerktoren

Aan de voet van de beeldmerktoren is door een aantal studenten een tweetal nieuwe peilbuizen geplaatst. De twee peilbuizen staan op 5,90m en 1,70m beneden maaiveld en geven op die diepte informatie over stijghoogte (waterstand in de peilbuis) en de waterkwaliteit. Met behulp van dergelijke peilbuizen die verspreid liggen over het gehele landgoed kunnen we meer te weten komen over de waterstand onder verschillende delen van het terrein. Is je interesse gewekt door dit verhaal en wil je meer weten over het plaatsen van een peilbuis? Kijk dan op de site van het SIKB.