Hoewel de meeste zoogdieren zoals wij het liever niet al te nat hebben, krijgen sommige dieren maar geen genoeg van dat water. De muskusrat (Ondatra zibethicus) is een van die echte waterdieren.Een groot deel van de nacht en de avond brengt hij zoekend naar voedsel al zwemmend en duikend door. Voortgestuwd door zijn krachtige staart verorbert hij zo water- en oeverplanten en zo af en toe een keer een mossel of een visje. Wel een leuk diertje dus, maar eigenlijk hoort hij niet hier.
De muskusrat is van oorsprong afkomstig uit Noord Amerika en dat het dier nu hier is hebben we allemaal te danken aan een Boheemse prins. Zijn naam was Colloredo Mannsfeld en in 1905 besloot hij na een geslaagde jachtexpeditie in het zuidoosten van Canada een paar van deze schattige diertjes mee te nemen naar zijn buitenverblijf nabij Praag. Daar voerde hij ze wortelen en aardappelen en de diertjes vermenigvuldigden zich zeer goed. Zo goed zelfs dat een deskundige de populatie tien jaar later in een straal van honderd kilometer rond het landgoed op ongeveer twee miljoen schatte! De invasie was een toen al niet meer te stuiten en in 1946 bereikte het knaagdier Nederland.
Het dier is vooral schadelijk omdat het holen graaft in waterkeringen (dijken) en oevers waardoor deze instorten. Maar gelukkig is er ook een oplossing. Het waterkonijn, zoals de waterrat in België ook wel word genoemd, is een ware delicatesse (zie hier voor een recept). Ook de vacht van dit diertje is bijzonder bruikbaar. Dit was dan ook de oorspronkelijke rede dat meneer Mannsfeld zo lustig op jacht ging. De vacht is zeer warm en bovendien ook waterdicht.
Het dier op de foto is op 19 april in de vijver dicht bij de ringentuin waargenomen door Jacob Nugteren. Helaas heeft hij hem niet kunnen vangen, dan hadden we het recept nog eens kunnen maken.
Tekst: Tim van leeuwen
Foto: Jacob Nugteren
