vrijdag 30 december 2011

Geen vorst, wel een schaatsenrijder!

Op elfstedentochten zullen we nog even moeten wachten. Het water is nog veel te vloeibaar en nog niet krokant genoeg. Toch is er op Landgoed Larenstein al een schaatsenrijder gezien.

Zoals je op de foto kunt zien gaat het hier dan wel niet om een man met schaatsen maar om een insect, maar toch het idee is er. En wat is daar nou zo bijzonder aan, zo’n schaatsenrijder? Die zien we in de zomer toch overal op het water? Ja dat klopt, op het water…...en dus niet onder een boomstam.

Deze Grote Schaatsenrijder ( Aquarius paludum) had kennelijk niet zo veel zin meer in de kou op het water en heeft dus besloten om te gaan overwinteren onder een van de boomstammen in het Vijverbos. Tijdens een van de wandelingen door de tuin kwam ik hem daar met Robin tegen. En dan sta je toch even verbaasd te kijken. Schaatsenrijders waren volgens ons namelijk dieren die toch vooral op het water thuis hoorden.

Maar achteraf is het ook wel weer logisch. In de winter valt er voor deze dieren die afhankelijk zijn van vloeibaar water als jachtterrein natuurlijk niet veel meer te doen dan slapen. Na het nemen van de foto is deze schaatsenrijder natuurlijk weer netjes teruggezet onder de boomstam zodat hij weer rustig verder kon met doezelen. En nu maar wachten op ijs zodat ik ook weer eens aan het schaatsen kan.

Foto: Robin Kraaij

Tekst: Tim van Leeuwen

donderdag 22 december 2011

Gelukkige Zonnewende Allemaal!

Een mistige open plek midden op de Veluwe. Aan de rand, verborgen in de schaduwen van de bomen, wachten enkele druïdes op een van de belangrijkste momenten in de Keltische kalender. De zonnewende gaat beginnen! Tijd voor het Joelfeest!
Inmiddels is het wel ongeveer 2500 jaar geleden dat de Kelten rond Landgoed Larenstein hebben gewoond maar Joelfeest word nog steeds gevierd. Tegenwoordig heet het alleen kerst en oud en nieuw en vieren we officieel de geboorte van Jezus Christus en zijn besnijdenis 8 dagen na zijn geboorte. Persoonlijk vind ik Joelfeest leuker en gezelliger klinken maar dat is natuurlijk maar helemaal wat je gewend bent. En omdat het nou eenmaal traditie is dan toch namens het hele LaarX bestuur maar nog een keertje:

Fijne Kerst en een Voorspoedig 2012!

Tekst: Tim van Leeuwen
Foto: Scarlet van Os

woensdag 21 december 2011

Een Glazen Huis voor mamma

Het zal jullie niet ontgaan zijn dat er weer vol op gecollecteerd word voor goede doelen rond de kerst dagen. En als school heb je natuurlijk ook een zekere maatschappelijke functie dus leek het os niet meer dan logies ook een duit in het zakje te doen. Op 22 december staat er daarom een heus Glazen Huis in de aula van van Hall Larenstein in Velp.

Hier zullen de hele dag plaatjes worden gedraaid ten behoeven van de 3FM Serious Request actie This one’s for mama. Docenten doneren een half uur van hun tijd om tegen een minimum donatie van €3 plaatjes te draaien voor het goeden doel. Verder op de dag zal er een kleine veiling plaats vinden en er zal een maaltijd zijn. Alle opbrengsten komen ten behoeve van de 3FM Serious Request actie. Dus komt allen en doneer!

Ben je niet in de gelegenheid er live bij te zijn maar wil je wel de actie volgen? Dan kun je via deze link live mee kijken naar de verrichtingen van de dj’s in het glazen huis in Velp.

Tekst: Tim van Leeuwen

woensdag 14 december 2011

Een klit in je haar

Als langharige natuuronderzoeker heb je het niet altijd even makkelijk. Dan bedoel ik niet het
vele kammen en wassen dat bij een weelderige haardos als de mijne komt kijken maar meer de
ongemakken die het met zich meebrengt in een natuurlijke omgeving. Takken, bladeren, spinnen en vele soorten insecten verstrengelen zich met mijn haar als ik bezig ben met veldwerk, maar de ergste vijand van mijn lange lokken is toch wel de Grote klit (Arctium lappa).
Deze plant is een ware sluipmoordenaar. Als de plant afsterft en verdroogd laten de hoofdjes van
deze composiet makkelijk los en klitten dan op de meest onlosmakelijke manier overal aan vast. De haaknaalden waarmee de individuele zaden bezet zijn verstrengelen zich met alles wat ook maar enige houvast bied en willen dan van geen loslaten meer weten.
Dit is voor het passerende dier natuurlijk wel wat lastig zo af en toe. Maar voor de plant is het een prima manier om grote afstanden af te leggen met een relatief zware zaad, zonder er zelf al te veel moeiten in te hoeven steken. Bovendien grazen de beesten waar je je aan vast klit ook vaak op plaatsen die voor jou een geschikte groeiplaats zijn. Dus als je weer los laat is de kans relatief groot dat je op een geschikte kiemplek landt (die vaak ook nog eens goed bemest wordt). Als je je zaad laat verspreiden door de wind, zoals de meeste composieten doen, heb je die zekerheid natuurlijk niet.
Een prachtig voorbeeld van een innovatieve manier van zaadverspreiding…..nu nog zorgen dat ik ze weer uit mijn haar krijg.

Tekst en foto: Tim van Leeuwen

zaterdag 10 december 2011

Een flinke mond vol

De meeste zoogdieren vind ik saai. Over het algemeen wijken ze niet veel af van het basisontwerp (vier poten en harig) en zijn ze vaak óf lastig te zien omdat ze klein en snel zijn óf groot en lomp en bijzonder inactief. Maar er zijn ook zoogdieren die ik toch wel interessant vind. De eekhoorn is voor mij zo’n dier.
De eekhoorn is voor mij een soort van Nederlandse aap, alleen dan leuker dan bijvoorbeeld een gorilla. Ze zijn speels en kunnen met enorme lenigheid en snelheid door de bomen bewegen. Ook komen ze nog wel redelijk dicht bij als je stil blijft staan en zien ze er leuk uit met die schattige pluimstaart. Ja als ik toch in een Nederlands zoogdier moest veranderen dan moest het denk ik maar een eekhoorn zijn. Dus vandaar nog maar een keer een blogje over de eekhoorn.
In de eerdere blog werd al vermeld dat eekhoorns niet in winterslaap gaan maar gewoon in een nest blijven als het wat te koud word. En met het voorberijden van een dergelijk nest kun je natuurlijk nooit vroeg genoeg beginnen! Daarom heeft deze eekhoorn zijn mond vol mos en andere zachte dingen. Niet allen leuk om te zien maar ook nog bijzonder pienter dus!

Tekst en foto: Tim van leeuwen