Stekende Aloë

Dagelijks loopt bijna de gehele schoolbevolking er wel langs, de twee grote stekelige woestijnplanten die voor de ingang van het schoolgebouw staan. Vele malen heb ik me inmiddels afgevraagd wat het in vredesnaam zijn, of ze wel echt zijn en niet van plastic en waar ze vandaan komen. Na me dit een aantal jaar afgevraagd te hebben was vandaag het moment aangebroken dat ik maar eens ben gaan uitzoeken hoe het allemaal zit. En het verhaal achter de planten bleek best interessant te zijn.
De planten die voor de school staan zijn allebei van de zelfde soort, hoewel je dat op uiterlijk niet zou zeggen. De honderdjarige aloë (Agave americana) heeft een grijze en een geelgerande variant . Beide zijn oorspronkelijk afkomstig uit Mexico en zijn inmiddels in veel landen over de hele wereld als sierplant ingevoerd. Hoewel deze plant de honderdjarige aloë heet heeft ze niet de zelfde helende werking als de Aloë vera (Aloe vera). Waar het sap van de aloë vera zacht en verzorgend voor je huid is, veroorzaakt het sap van de honderdjarige aloë direct na contact een ernstige huidirritatie die dagenlang kan aanhouden. Niet echt iets voor je shampoo dus.
Waarom heet de plant dan toch aloë? Nou uiterlijk lijken de planten best wel op elkaar, dus toen de plant ontdekt werd in de 16e eeuw hebben de naamgevers hem waarschijnlijk abusievelijk bij de aloë’s ingedeeld. Tegenwoordig weten we wel beter, zou je denken. Maar zelfs met de meest moderne technieken zijn wetenschappers er nog niet uit waar ze deze plant moeten indelen. Het geslacht agave, waarbij ook de honderdjarige aloë word ingedeeld, worden in het ene systeem gedeeltelijk ingedeeld bij de agave familie (Agavaceae) en gedeeltelijk bij de asperge familie (Aspergefamilie). In een ander systeem is deze splitsing verdwenen en worden alle planten ingedeeld in de agave familie die als onderfamilie bij de asperge familie is ingedeeld. Denk daar de volgende keer eens over na als je aanvalt op je bord aspergesoep.

Tekst: Tim van Leeuwen
Foto: Robin Kraaij