Een sprankje lente in de winter.

Het is eindelijk zover. Na de lange, grijze, doodse periode steken de eerste blaadjes zich weer boven de grond uit en na wat zoeken zijn ze daar dan: sneeuwklokjes. Deze mooie witte bloemen zijn er vroeg bij en staan al in bloei op de eerste mooie dagen van het jaar. Voor mij is dat altijd het teken dat vanaf nu al het leven weer op gang komt. Een fijne gedachte!

Het sneeuwklokje is familie van een andere bekende voorjaarsbloeier, ze behoren namelijk tot de narcisfamilie. Ze zijn klein, vaak niet hoger dan 25 cm en hebben blauwig groene bladeren. De bloemen hebben 6 kroonblaadjes maar wel in twee soorten. De buitenste 3 kroonbladeren zijn lang en wit. De binnenste 3 blaadjes lijken meer op hartjes en hebben een groene tekening.

Overal in Nederland zijn sneeuwklokjes te vinden. Van oorsprong zijn sneeuwklokjes hier niet inheems maar geïmporteerd als stinsenplant. Ze stonden op landgoederen en zijn daar vaak nog steeds te vinden. Het sneeuwklokje verwildert wel erg makkelijk waardoor ze zich snel hebben verspreid. Ook worden er veel kweekvormen in tuinen geplant die zich ook weer hebben vermeerderd. Op die manier is heel Nederland gekoloniseerd door dit leuke plantje. Niet wild. Maar wel een kleine geluksbrenger die de winter een sprankje lente geeft!

Tekst en foto: Robin Kraaij